Aşk, Çocuk ve Allah

Yazar Unknown 10 Şubat 2017 Cuma 0 yorum

Dağlarca öksüz, titreyen sultanın çorap kaplı ayaklarında

Minicik eller miydi kalemleri tutarken uyuyan

Üşüyen şehzade dudağında çocuk ve Allah

Bitimsiz çalan zilin sabahında cansız tınısın sen

Ruhum takıldı mavi önlüklü iki ninni sultana

Aşkın yaşı banklar üstünde daha tek basamaklı

Sevmeye başladım, İçinde sen olunca sonbaharı

İlk söz, sabahı taşıyan güneş kadar sıcaktı.

Bir gün sinekleri gibi bizim sevdamız

Seni beklediğim dehliz karanlık, sokak ıssız

Ölümsüz yıllar değil, senle çılgın bir gün yaşamak

Tek kanat çırpmada dünyayı durdurmak

Yalnız kanatlarda yaşayan ince rüzgâr

Dalgalansın kancalar kurtulsun sayhalar

Acı çekmeyi mi seviyoruz yoksa beklemeyi mi?

Gelip uğrayanı kalmamış ıssız limanlardan alınmayı mı?

Her umut ikliminde başı eğik heybesi boş dönüyordum

Bahtıma iki kelime düşüyordu gel-git

Gönlündeki fırtınaları aralayan la-şey

Anla ki heybende değil kâinat

Marifet, söylenmeden Sinan’ın kubbelerinde

Boğazda gerdanlaşan Mihrimah olmakta

-Hakkı AYTAÇ-

http://onuncukoysakinleri.com/ask-cocuk-ve-allah/

Manşet